Πρωτομαγιά σήμερα... Πρωτομαγιά και όλοι εκδράμουν. Φεύγουν από από τις πόλεις, τα αστικά κέντρα και ξεχύνονται σε αγρούς, λίμνες, ποτάμια, παραλίες, μα, αν ο καιρός δεν το επιτρέπει, σε κανένα όμορφο ταβερνάκι σε κάποιο ήσυχο χωριό της περιοχής. Πάντως όπως και να έχει, όλοι πάνε κάπου για να "πιάσουν το Μάη"...Τα λουλουδένια στεφάνια γίνονται το ένα μετά το άλλο και στολίζουν από αυτοκίνητα και πόρτες, μέχρι και κεφάλια όμορφων κοριτσιών που γυρίζουν στα λιβάδια, με την ελπίδα να πιάσουν τον Μάη που ζητούν!!! Παιδιά, μικρά και μεγαλύτερα, παίζουν ανέμελα με φωνές και γέλια, καθώς τα σχολειά τους σήμερα είναι κλειστά. Όλες οι πόλεις αδειανές! Τόσο αδειανές που τα συνθήματα "Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία, είναι απεργία!!!" και "εμπρός λαέ,μη σκύβεις το κεφάλι...",που ακούγονται στις εργατικές-φοιτητικές πορείες, αντιλαλούν όπως αντιλαλεί ένας ψίθυρος μέσα σε ένα κενό δωμάτιο!
Τις παιδικές μου Πρωτομαγιές, τις θυμάμαι οικογενειακές... Πάντα αλωνίζαμε τους ελαιώνες κρατώντας τη φούστα της γιαγιάς, και εκείνη, σαν κοπελίτσα,δρασκέλιζε δεξιά και αριστερά μαζεύοντας παπαρούνες και μαργαρίτες, σχηματίζοντας μια μεγάλη φλογερή ανθοδέσμη... Έπειτα καθόμασταν και την κρατούσε στο χέρι σαν τρόπαιο και τη θαύμαζε, λες και έβλεπε πρώτη φορά αυτή τη σύνθεση... "Δεν είναι τυχαία
η επιλογή των λουλουδιών", μου έλεγε. "Για τον Μάη, θέλουμε κόκκινα λουλούδια,όμορφα, ερωτικά, μεθυστικά..." Που να φανταστώ τότε τι εννοούσε!
Φέτος το σκηνικό είναι τελείως διαφορετικό.Τη θέση των αχανών,καταπράσινων ελαιώνων, έχει πάρει το καταγάλανο και παγωμένο Ιόνιο... Τη Θέση του μικρού και γραφικού χωριού μου, έχει πάρει η Ενετική, κοσμοπολίτικη και "κανταδόρικη" πόλη της Κέρκυρας... Μια πόλη μαγική,μουσική, ερωτική, σαγηνευτική! Μια πόλη που δεν κοιμάται τακτικά, μα και όταν κοιμάται, ονειρεύεται το κλέος και τη δόξα των Μεγάλων και αλησμόνητων τέκνων της, που παρόλο που ζήσαν χρόνια πριν, έχουν αφήσει στίγμα ανεξίτηλο...
Μια βόλτα στο παλιό Ενετικό φρούριο της, αρκεί για να νοιώσεις την Ιονική αύρα, και να θαυμάσεις την πόλη αφ'υψηλού, με τη μουσική επένδυση των διαβαστερών φοιτητών του Πανεπιστημιακού τμήματος που βρίσκεται εκεί... Ακούσματα από Schubert, Bach, Mozart,
Beethoven, μα και Χατζηδάκι, Θεοδωράκη και άλλων, ξεχύνονται ανεξέλεγκτα πλημμυρίζοντας τη σιγή ενός φυσικού, και κατά τα άλλα ερημικού, τοπίου. Ο ψηλός φωτεινός σταυρός που βρίσκεται στην κορφή του λόφου, στέκεται αγέρωχος και επιβλητικός, κοιτώντας ακλόνητος το "χωριό του Αη Σπυρίδωνα".
Κατηφορίζοντας από το φρούριο και περνώντας, την επιβλητική πλατεία Σπιανάδα, καταλήγεις στο Λιστόν μετά πολλά φαναράκια στις καμάρες... Βρίσκεσαι πλέον στην παλιά πόλη της Κέρκυρας, και ήδη μπρος στα μάτια σου ανοίγεται μιαν άλλη εποχή. Η εποχή που τα νέα παλικάρια, με μια κιθάρα αγκαλιά, κατέληγαν κάτω από το παράθυρο της ομορφονιάς που τους είχε κλέψει την καρδιά, και με μάρτυρα το φεγγάρι της ομολογούσαν τον έρωτά τους. Η εποχή που το "σ' αγαπώ" εκφραζόταν με μαύρα σημάδια στο πεντάγραμμο και με παλλόμενες χορδές, που μοιάζανε στην κίνηση της καρδιάς που φλογίζονταν από την προσμονή μιας απλής και καθαρής ματιάς.
Αρκετά σε ζάλισα με τις δικές μου φαντασίες, που ίσως να αντανακλούν δικά μου κολλήματα ή λόξες. Σε αφήνω, να περάσεις τη δική σου Πρωτομαγιά, και να δημιουργήσεις τις δικές σου μνήμες και βιώματα... Αγωνίσου, το στεφάνι που θα κάνεις σήμερα, να στεφανώσει την καρδιά σου και τα διάφορα λουλούδια του να δώσουν χρώμα στη γκρίζα, τσιμεντένια σου καθημερινότητα!!!
Καλή και αγωνιστική Πρωτομαγιά...
Τις παιδικές μου Πρωτομαγιές, τις θυμάμαι οικογενειακές... Πάντα αλωνίζαμε τους ελαιώνες κρατώντας τη φούστα της γιαγιάς, και εκείνη, σαν κοπελίτσα,δρασκέλιζε δεξιά και αριστερά μαζεύοντας παπαρούνες και μαργαρίτες, σχηματίζοντας μια μεγάλη φλογερή ανθοδέσμη... Έπειτα καθόμασταν και την κρατούσε στο χέρι σαν τρόπαιο και τη θαύμαζε, λες και έβλεπε πρώτη φορά αυτή τη σύνθεση... "Δεν είναι τυχαία
Φέτος το σκηνικό είναι τελείως διαφορετικό.Τη θέση των αχανών,καταπράσινων ελαιώνων, έχει πάρει το καταγάλανο και παγωμένο Ιόνιο... Τη Θέση του μικρού και γραφικού χωριού μου, έχει πάρει η Ενετική, κοσμοπολίτικη και "κανταδόρικη" πόλη της Κέρκυρας... Μια πόλη μαγική,μουσική, ερωτική, σαγηνευτική! Μια πόλη που δεν κοιμάται τακτικά, μα και όταν κοιμάται, ονειρεύεται το κλέος και τη δόξα των Μεγάλων και αλησμόνητων τέκνων της, που παρόλο που ζήσαν χρόνια πριν, έχουν αφήσει στίγμα ανεξίτηλο...
Μια βόλτα στο παλιό Ενετικό φρούριο της, αρκεί για να νοιώσεις την Ιονική αύρα, και να θαυμάσεις την πόλη αφ'υψηλού, με τη μουσική επένδυση των διαβαστερών φοιτητών του Πανεπιστημιακού τμήματος που βρίσκεται εκεί... Ακούσματα από Schubert, Bach, Mozart,
Κατηφορίζοντας από το φρούριο και περνώντας, την επιβλητική πλατεία Σπιανάδα, καταλήγεις στο Λιστόν μετά πολλά φαναράκια στις καμάρες... Βρίσκεσαι πλέον στην παλιά πόλη της Κέρκυρας, και ήδη μπρος στα μάτια σου ανοίγεται μιαν άλλη εποχή. Η εποχή που τα νέα παλικάρια, με μια κιθάρα αγκαλιά, κατέληγαν κάτω από το παράθυρο της ομορφονιάς που τους είχε κλέψει την καρδιά, και με μάρτυρα το φεγγάρι της ομολογούσαν τον έρωτά τους. Η εποχή που το "σ' αγαπώ" εκφραζόταν με μαύρα σημάδια στο πεντάγραμμο και με παλλόμενες χορδές, που μοιάζανε στην κίνηση της καρδιάς που φλογίζονταν από την προσμονή μιας απλής και καθαρής ματιάς.
Αρκετά σε ζάλισα με τις δικές μου φαντασίες, που ίσως να αντανακλούν δικά μου κολλήματα ή λόξες. Σε αφήνω, να περάσεις τη δική σου Πρωτομαγιά, και να δημιουργήσεις τις δικές σου μνήμες και βιώματα... Αγωνίσου, το στεφάνι που θα κάνεις σήμερα, να στεφανώσει την καρδιά σου και τα διάφορα λουλούδια του να δώσουν χρώμα στη γκρίζα, τσιμεντένια σου καθημερινότητα!!!
Καλή και αγωνιστική Πρωτομαγιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου