Απλές(;;;) σκέψεις!!!

Πέρασε η ώρα...Μεσάνυχτα πάλι...Η μέρα που ήταν να 'ρθει σήμερα τι απέγινε;Όμορφα είναι τα βράδια με φεγγάρι όπως απόψε. Φυσάει και ένα ελαφρύ αεράκι και ακούγονται,αυτή τη μεταμεσονύκτια ώρα,μόνο οι ήχοι της νύχτας. Ήχοι... Βουβοί ήχοι...Γλυκές, πικρές αναμνήσεις ξεσηκώνονται στον αέρα και παρασύρονται, ανακατεύονται, ξεγλιστρούν. Άλλες χάνονται... Άλλες μένουν λίγο παραπάνω. Όμως,γιατί πάντα θυμόμαστε πιο καλά τις άσχημες, τις πιο πικρές, μνήμες μας; Είναι επειδή τις όμορφες στιγμές δεν τις απολαμβάνουμε όσο θα πρεπε ή μήπως τις αφήνουμε να περνούν χωρίς να τους δίνουμε σημασία; Η ανθρώπινη φύση είναι περίεργη και σε αποπροσανατολίζει. Αναμνήσεις...γλυκές...πικρές...όλες ένα μείγμα γλυκόπικρων και όμορφων στιγμών...
Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες αφιερωμένες στις μικρές στιγμές της ζωής μας. Είναι σαν μικρά σοκολατάκια. Χωράνε εύκολα στην τσέπη σου. Όταν τις "ξετυλίγεις" και τις ζεις κρατάνε λίγο, σου αφήνουν για λίγες ώρες ακόμη τη γεύση τους και μετά μένει μόνο το χαρτάκι για να θυμάσαι ότι τις έζησες. Ίσως το κρατήσεις, ίσως το πετάξεις,δική σου η επιλογή... Το μόνο σίγουρο είναι πως θα θυμάσαι για πάντα αυτή τη γεύση. Κι αν πάλι τύχει να φας κατά λάθος ένα σοκολατάκι με πικρή γεύση, δεν το πετάς, δεν το φτύνεις, δεν προσπαθείς να ξεχάσεις ότι το έφαγες. Απλώς ελπίζεις ότι το επόμενο θα είναι γλυκό.

Θέλει δρόμους για να θυμηθείς την αρχή σου... Να μιλήσεις με το μέσα σου και να κάνεις απολογισμό...Να δεις από πού και πώς ξεκίνησες,και που πας! Και όταν φτάσεις να δεις τι καινούργιο απέκτησες και τι έχασες, και τελικά να βγάλεις συμπέρασμα για το αν άξιζε η διαδρομή και ο κόπος ή όχι!
Πέντε δρόμους έμαθες... Συνήθισες να περπατάς τους δύο και ξέχασες τους άλλους τρεις... Στους τέσσερις τοίχους τι περιμένεις να συναντήσεις; Ούτε τη σκιά σου προβολή, γιατί πάλι ξέχασες ν' ανάψεις το φως...Στο ανάμεσα, στην αναμονή, παγωμένος χρόνος από Δευτέρα σε Κυριακή...(εκτός Σαββάτου).Αλλά και να την αντικρίσεις, θα είναι, για σένα, τόσο, μα τόσο, ξένη αφού δεν έχεις μάθει να βλέπεις τίποτα άλλο εκτός από αυτά που σου πλασάρουν! Ξύπνα!!! Χάνεις τα καλύτερα... Κοίτα ψηλά στο βραδυνό ουρανό! Ζήσε κοιτάζοντας τα αστέρια. Αλλά... και εγώ που τα βλέπω, που τα μιλάω, που τα αισθάνομαι τί κατάλαβα; Με θλίβουν!
Δεν μου έφταιξαν τ' αστέρια που επιμένουν να μου λένε για έρωτες,αν και στο θέμα αυτό έχω πολλές άγνωστες λέξεις...Δεν μου φταίει το (ανά)θέμα της τύχης... γιατί δεν ήταν πάντα έτσι... Επιλογές... τις πληρώνεις γιατί πίστεψες ότι το όνειρό σου θα πραγματοποιηθεί με κατασκευασμένες στιγμές...Με στιγμές νόθες... Και έρχεται η ώρα που βλέπεις πως δε χωράς στις στιγμές κανενός...

Share