Λαθραίοι στο κυνήγι των ονείρων...

Ένα μεσημέρι όπως όλα τ’ άλλα, τα ζεστά, τα ηλιόλουστα του Ιουλίου, ήρθε και σήμερα, σ’ ένα νησί πράσινο, όμορφο, μυστηριακό. Η Καμαριώτισσα γεμάτη κυρίως από νέους τουρίστες, Έλληνες και ξένους, που διψούν για κατασκηνωτικές εμπειρίες και επιθυμούν να απολαύσουν, στιγμές χαλάρωσης και δροσιάς, στο μοναδικής ομορφιάς, φαράγγι του Φονιά, με τις σμιλεμένες και παγωμένες βάθρες του. Άλλοι από αυτούς, αναζητώντας απλώς λίγη ξεκούραση, λίγη επαφή με την καλοκαιρινή ραστώνη, θα αρκεστούν με τη σκιά ενός γέρικου πλατάνου, με μοναδική συντροφιά ένα αναψυκτικό και ένα καλό βιβλίο. Το πλοίο της γραμμής ετοιμάζεται κι αυτό να κάνει το δρομολόγιο προς τη «μάνα του Έβρου», «τη λύρα και μούσα τ’ Ορφέα», την Αλεξανδρούπολη!
Λίγο μετά τη μία, η σκουριασμένη και αλμυροφαγωμένη άγκυρα του, αρχίζει να αναδύεται από τα καταγάλανα νερά και οι κάβοι της προβλήτας αποδεσμεύουν το θαλασσοδαρμένο ταξιδιώτη.

Σε λίγη ώρα, το ίδιο καράβι, που πριν βρισκόταν στην ασφάλεια και την απανεμιά του λιμανιού, καλλείται να τώρα, να αντιμετωπίσει τον άνεμο και την ταραχή της θάλασσας, που εκείνος έχει προκαλέσει. Το πλοίο γεμάτο, με ψυχές γαλήνιες, χτυπημένες, τραυματισμένες, γεμάτες, μα κυρίως ζωντανές. Ψυχές όλες πλασμένες κατ’ εικόνα του Θεού, και με μοναδικό τους στόχο την ομοίωση Του.
Ανάμεσα σε όλες αυτές, σήμερα, ταξιδεύουν και μερικές «λαθραίες» ψυχές. Ψυχές σαν όλες τις άλλες, ψυχές που ταλανίζονται και δοκιμάζονται, ψυχές που ζητούν να βρουν το Θεό, απλώς τον ψάχνουν με άλλο όνομα. Πριν λίγο, με την απόβαση τους στη Σαμοθράκη, το ταξίδι τους προς το όνειρο και τη ζωή ξεκίνησε! Άνθρωποι υπάκουοι σε κάθε εντολή, του αστυνομικού που τους συνοδεύει. Δεν έχουν και λόγο να αντισταθούν άλλωστε... Δεν έφτασαν μέχρι εδώ για εξέγερση και επανάσταση, αλλά για ειρήνη και ομόνοια.

Άνθρωποι θύματα, μα και θύτες, στο εμπόριο της ελπίδας... Έχοντας το χαμόγελό τους θαμμένο κάτω από μια ιατρική μάσκα, κοιτάει ο ένας τον άλλο. Μερικές φορές με δυσπιστία και απέχθεια, όμως τις περισσότερες φορές με αγάπη και συμπόνια. Περιμένουν υπομονετικά να φτάσουμε στην απένταντι ακτή. Εκεί, το μέλλον τους διαγράφεται μάλλον σκοτεινό και αβέβαιο. Οι περισσότεροι θα καταλήξουν σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης λαθρομεταναστών και οι υπόλοιποι θα οδηγηθούν προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου πιθανόν, να γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης άλλων.
Το πλοίο αγκυροβολεί. Μπαίνει στο λιμάνι με τη συνοδεία των θαλασσαετών που προσδοκούν κανένα μεζεδάκι κοντά στο πηδάλιο του. Ο κόσμος κατεβαίνει φορτωμένος με πράγματα, αλλά και όμορφες αναμνήσεις από το εντυπωσιακό νησί των Καβειρίων μυστηρίων. Σε αντίθεση αυτών, οι αιχμάλωτοι της ελευθερίας, μαζί με τους αστυνομικούς κατεβαίνουν φορτωμένοι αβεβαιότητα και προσδοκίες και αντικρύζουν την πρώτη πόλη της Ευρώπης. Η Ελλάδα είναι εδώ να τους αγκαλλιάσει και να τους υποστηρίξει, μέχρις ότου εκείνη καταρρεύσει από το βάρος που της προκαλλούν...

Share