Ένας σύγχρονος...Κεμάλ!

  Αποφάσισα να ξεκινήσω τις δημοσιεύσεις σε αυτό εδώ το blog, παραθέτοντας ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια... Τον Κεμάλ του Μ.Χατζηδάκη και του Νίκου Γκάτσου! Πρόκειται λοιπόν, για έναν πρίγκηπα της Ανατολής, που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο.... Μα, θα μου πείτε, όποιος και να είσαι, όση δύναμη και να έχεις, πώς είναι δυνατόν να αλλάξεις τον κόσμο; Πριν από μερικά χρόνια ίσως να σας έλεγα: "ΝΑΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!!!!", αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο λάθος θα έκανα... 
  Ο κόσμος ως σύνολο, είναι αδύνατο να αλλάξει. Δεν θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα τον δούμε αλλαγμένο. Δε θα δούμε όλους τους ανθρώπους της γης, κάθε χρώματος, ηλικίας, φύλου και φυλής να είναι αγαπημένοι. Δε θα δούμε μια κοινωνία που όλοι ζουν αξιοπρεπώς, έχουν το σπίτι τους, το φαγητό τους και τα ρούχα τους. Δε θα δούμε τα παιδιά να παίζουν ανέμελα και οι παιδικές,οι γεμάτες αθωότητα φωνές τους να αντηχούν απ' άκρη σ' άκρη μιας ήρεμης και φιλόξενης πόλης... Ε, τότε τί θα δούμε;
  Θα δούμε την αλήθεια...Την αλήθεια που εδώ και χρόνια όλοι μας την παραμελούμε και επιλέγουμε να ζούμε στον γυάλινο κόσμο που η "ΤV" τόσο περίτεχνα έχει δημιουργήσει... Θα δούμε τους "πολιτισμένους" λευκούς να κατατρέχουν τους "απολίτιστους" μαύρους, τους "βάρβαρους"! Θα δούμε τον "ανώτερο" άντρα να χτυπά ανελέητα, να βιάζει αισχρά και να καταπατάει τα δικαιώματα της πολύ "κατώτερης" γυναίκας. Ακόμη θα αντικρίσουμε ανθρώπους γυμνούς ή ρακένδυτους, αποστεωμένους, να ρίχνουν το "κουφάρι" τους επάνω σε ένα παγκάκι ενός πάρκου ή μιας λεωφόρου, αποτελώντας τα σκουπίδια της ανεπτυγμένης κοινωνίας. Είναι αυτοί που θα τους δούμε επίσης να κάθονται κάτω στο πεζοδρόμιο, με το χέρι απλωμένο, ζητώντας λίγο οίκτο από όλους αυτούς που η τύχη ήταν ευνοϊκή μαζί τους.... Τέλος θα δούμε τα παιδιά μαζεμένα σε ένα "νεκροταφείο των ψυχών και του μυαλού τους", με όνομα Internet Cafe, μπροστά από μία άψυχη οθόνη, η οποία όμως, αποτελεί για πολλά από αυτά "Η ΖΩΗ" τους... Είναι η μοναδική τους παρέα, το μέσο "εκτόνωσης" των αναγκών τους και το μέσο κοινωνικοποίησης τους!
  Καλά, εμένα τί με νοιάζουν όλα αυτά; Λένε ότι είμαστε το μέλλον! Όμως κανείς δεν ενδιαφέρεται για μας. Άρα πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας. Και επειδή ο κόσμος δεν αλλάζει και προχωρά και θα προχωρά μόνο με φωτιά και μαχαίρι, ας αλλάξουμε τον εαυτό μας και ας αφήσουμε τον κόσμο να μας κυνηγά! Όσο περνά ο καιρός βλέπω ότι όλοι μας τόσο απομακρυνόμαστε από την αγάπη, τον σεβασμό στον άνθρωπο και από την καλλιέργεια του μυαλού και της ψυχής μας... Εγκλωβιζόμαστε στον κόσμο της ύλης και του χρήματος, αδιαφορώντας για το οτιδήποτε διαφορετικό υπάρχει. Ο "ωχαδερφισμός" έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής και το μότο: "Εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;" έχει γίνει πανάκεια! Βλέπεις τους συγγενείς σου, την οικογένειά σου, τους φίλους σου να συμπεριφέρονται έτσι και προσπαθείς να τους μιλήσεις, μήπως και γίνει η αρχή. Αλλά.....απογοητεύεσαι!
  Δυστυχώς φίλοι μου, ο "σύγχρονος" Κεμάλ πέθανε... Ή μήπως δε γεννήθηκε ποτέ;

Share